بررسی اثرات سه روش ‌درمان شناختی – رفتاری ، دارودرمانی و ترکیبی از دو روش فوق در درمان افسردگی اساسی

  سابقه و هدف: افسردگی اساسی یکی از مهم‌ترین اختلالاتی شایع روان‌شناختی است که اثرات مخربی را بر زندگی بیماران و خانواده آنان می‌گذارد. درمان‌های متعددی برای این بیماری پیشنهاد شده است. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر‌بخشی درمان شناختی رفتاری، دارو‌درمانی و ترکیبی از دو روش دارو‌درمانی و درمان شناختی – رفتاری بر درمان افسردگی اساسی است.   مواد و روش ‌ ها: مطالعه حاضر، یک کار آزمایی بالینی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون است که در سال 1387 در شهر سمنان انجام شد. 56 بیمار مبتلا به افسردگی اساسی انتخاب و در سه گروه آزمایشی و یک گروه کنترل قرار داده شدند. کلیه بیماران، قبل از مداخله، نسبت به تکمیل پرسش‌نامه جمعیت نگاشتی و پرسش‌نامه افسردگی بک اقدام نمودند. بعد از اعمال مداخلات درمانی، توسط پرسش‌نامه بک مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند.   یافته ‌ ها: یافته‌ها نشان داد که کلیه روش‌های درمانی، دارای تاثیرات معنی‌داری بر درمان افسردگی اساسی بوده‌اند، اما درمان ترکیبی (درمان شناختی– رفتاری و دارو‌درمانی)، نسبت به سایر مداخلات بهتر بوده است (05/0 P< ).   نتیجه ‌ گیری: بر اساس نتایج این تحقیق، محققین استفاده از روی‌کرد تیمی مبتنی بر همکاری روان‌شناس و روان‌پزشک در درمان افسردگی اساسی را پیشنهاد می‌نمایند.